جداسازی فضا بدون نیاز به دیوار

مفهوم جداسازی فضا

از کیفیت­‌های مهم برای ایجاد آسایش در یک فضا می­‌توان به عملکرد، تهویه، نور مناسب و همچنین دسترسی به مناظر مطلوب اشاره نمود. از آنجایی که فراهم کردن همه این عناصر در فضاهای مسکونی شهری سخت­‌تر می­‌شود، معماران و طراحان در صدد ارائه راه حل­‌های طراحی داخلی برآمدند تا مناسبات مطلوب­‌تری را در محیط­‌های سکونت ایجاد کنند.

راهکار مقدماتی جهت گسترش فضاها و جداسازی فضایی، کاهش تعداد پارتیشن‌‌­ها یا دیوار­­های جامد استاندارد و جایگزینی آن­‌ها با ابزارهای جایگزین می­‌باشد. اگر این مرحله‌ی آسان و مقرون به صرفه به درستی اعمال شود، انتشار جریان هوا و نور طبیعی در هر منطقه از خانه را بهینه می‌کند و در عین حال فضای کمی از آپارتمان‌ها یا خانه‌های کوچک را اشغال می­‌کند. هم‌چنین از طریق ایجاد پویایی و حرکت بصری عملکردهای مختلف را در فضا مشخص می‌کند. در حقیقت، همانطور که در موارد زیر مشاهده می‌شود، از تقسیم بندی فضای غیرمادی تفاسیر زیادی وجود دارد.

انواع گوناگون جداسازی بدون استفاده از دیوار

۱. مواجهه‌ با دیوار

پارتیشن­‌های سراسری می‌­توانند با برش‌­های بزرگ داخل دیوارهای پیش‌­ساخته و یا از طریق ایجاد دهانه جایگزین شوند. این امر می­‌تواند به­‌طور همزمان موجب تداوم بصری و کادربندی شود. همچنین، زمینه‌­هایی را فراهم می­‌سازد که مفاهیم و مقاصد موردنظر پروژه به نمایش گذاشته شوند.

۲. سطوح

راه حل بعدی، ایجاد تنوع در سطوح، ارتفاعات و یا برجستگی‌­های سقف یا زمین است. به عبارتی، ممکن است عملکردهای مختلف یک فضا در ابعاد عمودی متفاوتی به منظور جذب یا تولید صدا ظاهر شوند. تغییرات سطوح را می­‌توان از بالا یا پایین انجام‌داد.

– سقف آویخته:

یک سقف کاذب، سیستم مشبک و پانل‌­های معلق نیز می­توانند بعنوان نشانگر جداکننده­‌ی فضاهای مختلف در نظر گرفته‌­شوند. همچنین، برخی تجهیزات مکانیکی یا الکتریکی تعبیه شده (تهویه، روشنایی) می­‌توانند در فضاسازی کاربرد داشته باشند.

– کف‌سازی پلکانی:

اختلاف سطح بین دو فضای کاربردی ممکن است از طریق تغییر سطح در کف نیز ایجاد شود. این روش، در برخی کشورها یک روش رایج و سنتی در ساخت و ساز است. این امر، امکان ادغام‌ عملکردهایی چون گرمایش زیر کاشی­‌ها، فضای ذخیره سازی در زیر آن­‌ها و یا کاهش ارتفاع سقف را فراهم می­‌سازد که صدای آکوستیک‌تری نیز دارد.

۳. تغییر مواد و مصالح

یک روش دیگر برای ایجاد تمایز در بخش‌­های مختلف یک فضا بدون استفاده از پارتیشن، تغییر مواد و مصالح است. ایجاد تضاد در رنگ، کاشی کاری­‌ها و یا روکش‌­ها در بخش‌­های همجوار، روشی کاربردی و خلاقانه برای متمایز کردن بخش‌­های مختلف یک فضا خواهد بود. این اقدام مطمئناً عنصری تزئینی‌ست که فضا را پویا و محرک نشان می‌دهد.

این نوع طراحی، امکان ایجاد تغییرات دلخواه و آزادانه در فضا را به افراد ساکن می‌­دهد. ساکنان می­توانند به طور آزادانه، اشیای دلخواه خود را در مکان دلخواه قرار دهند. بدین ترتیب، فضاهای مسکونی کوچک به فضاهایی خاص و راحت تبدیل می­‌شوند.

۴. کدگذاری رنگی

یکی از راه‌­های خلاقانه برای ایجاد تمایز بخش‌­های مختلف یک فضا، استفاده هوشمندانه از رنگ­‌های متضاد (حتی در مصالح مشابه) می­‌باشد که در صورت نیاز، برگشت پذیر است.

در این پروژه، چیدمان آپارتمان تغییر کرد و فضای اصلی به شکل یک فضای درهم آمیخته­ و متحرک در میان فضاهای فرعی قرار گرفت. هر بخش، زیر مجموعه‌­ای از یک فضا و زمینه‌­ای برای فضای مجاور خود می‌­باشد. همچنین در این پروژه، مرزبندی میان بخش‌­های مختلف فضا از طریق تضاد رنگی و اختلاف سطح، ایجاد شده‌­است.

5. مبلمان به‌عنوان عنصر جداسازی

استفاده از مبلمان، یک ترفند منعطف جهت جداسازی دو بخش متفاوت از یک فضاست. این مبلمان می­تواند پیشخوان آشپزخانه و یا میز ناهارخوری باشد و تمایزات غیر رسمی را در فضاهای همجوار ایجاد می‌­کند.

6 – پارتیشن‌های انعطاف‌پذیر سبک وزن

در نهایت، برای رسیدن به یک فضای انعطاف‌پذیر که حریم خصوصی بیشتری را فراهم کند، پانل ها یا پرده های سبک با قابلیت جابجایی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

متن بالا برداشتی است از مقاله‌ی زیر:

https://www.archdaily.com/935324/how-to-divide-spaces-without-traditional-solid-partitions